Bestaat er zoiets als een identiteit in de schilderkunst? Bij Pictura in Dordrecht is – nog enkel deze week – de expositie Close Contrast te zien met werk van vier Vlaamse schilders: Thé van Bergen (1946), Vincent Geyskens (1971), Nick Andrews (1972) en Tom Poelmans (1984). Thé van Bergen is Nederlander, hoewel hij al sinds decennia in België woont en werkt; desalniettemin wordt hij als Vlaming aangeduid in een begeleidende tekst, wat de kwestie van de identiteit wat meer op de voorgrond zet.
De expositie is geïnitieerd door Van Bergen, die de drie andere kunstenaars heeft uitgenodigd vanuit vriendschap en artistieke verwantschap. Hoewel het werk behoorlijk van elkaar verschilt delen de kunstenaars een voorliefde voor de materie en hebben ze eenzelfde houding ten opzichte van het medium schilderkunst en het discours; het schilderij is bij elk van hen ook duidelijk een object, en gaat verder dan het venster naar een andere werkelijkheid of realiteit: het is een eigen identiteit. De kunstenaars bevragen de mogelijkheden van het beeld.
Afgelopen zondag was er een gesprek met de kunstenaars onder leiding van kunsthistoricus Johan Pas, die ook het artikel schreef waarin de expositie vanuit historisch en artistiek oogpunt nader wordt toegelicht. (klik HIER voor dit artikel)
Tijdens de discussie werd door de kunstenaars nog eens duidelijk benadrukt dat ‘close contrast’ geen legitimatie tentoonstelling is; de discussie over de relevantie van schilderkunst is voor hen eenvoudig niet aan de orde, dat is een discussie uit het verleden. Ze zijn alle vier schilder, en houden van het medium. Een lekker fris en ongecompliceerd standpunt, dat fijn is om te horen. Want het gegeven van het ‘beeld’ is al problematisch genoeg; daar is geen vergelijking met andere disciplines voor nodig.
Daarnaast ging het veelvuldig over de identiteit van de schilderkunst, en ook de identiteit van de kunstenaar. Voor henzelf geen issue, ze zien zich niet als uitgesproken Vlaamse kunstenaars, maar voor de buitenwereld toch wel van belang: in de kunstwereld speelt afkomst toch een belangrijke rol, het vormt een belangrijk gegeven in de positionering van de kunstenaar. Zoals gezegd zien de kunstenaars zich vooral al schilder, maar tegelijkertijd is het moeilijk om je volledig los te maken van je omgeving en je afkomst. Je wordt toch beïnvloed door wat je ziet er wat er om je heen speelt, je maakt onderdeel deel uit van een cultuur. Dus ook al zijn de schilders niet bezig met het identiteitsvraagstuk, op de achtergrond speelt het wel degelijk een rol. Toch is het logisch om daar niet al te veel mee bezig te zijn; als kunstenaar ben je op de hoogte van wat er zich over de hele wereld (of in ieder geval grote delen daarvan) afspeelt, waar anderen mee bezig zijn en waar er verwantschap ligt. Je verhoudt je als schilder vooral tot het medium van de verf en de taal van het beeld, en dat is niet aan landsgrenzen gebonden.
De expositie is nog tot en met zondag aanstaande, 23 februari, te zien bij Pictura in Dordrecht.
Casper Verborg
The post Pictura – Close Contrast appeared first on verfhuid.